:'( . Dünən gülümsəməkdən yazmışdım. Bu dəfə niyə ağlamayaq ki?! Hə, ağlayaq. Çəkinmədən. Kimsələrdən utanmadan. Öncəliklə bunu öyrənək ki, Gözyaşı cinsiyyət seçimi etmir.
Yenə, elə anlar olur ki, sadəcə ağlamaq istərik. Dinləməkdən doymadığımız o həzinli mahnılar. Mahnı oxuyar, sən ağlayarsan. Oxuduğun kitabda ya baş qəhramanın ya da başqa birinin faciəsinə ağlayarsan. Filmlərdə olan səhnələrə də. Keçmişi, beynində ilişib qalan acı keçmişi xatırlayıb.. ağlayarsan. Dost'unun dərdinə şərik olub onunla ağlarsan.
Və bir gün dəyər verdiyin biri ilə...
Yolda aralarında - biri-birinə gerçək sevgi ilə baxan gözlər arasında - sevgi görməzsən. Ağlamasan da içinə pis bir hiss düşər. Həyata sevgin ölər. Ya da küçədə, nəqliyyat vasitələrindəki insanların həddsiz xoşbəxt üzləri ilə rastlaşarsan. Onları anlaya bilmədiyin üçün, xoşbəxt olmadığın üçün gözyaşlarını sərbəst buraxarsan. Gözyaşlarımızı paylaşmaq. Amma ən əsası belə birini tapmaq. Gözyaşlarınızı da gizlətməyin. Biri sizi o halda görsə "nə fikirləşəcək?" deyə düşünməyin. Onların hamısının canı cəhənnəmə. Ola bilər mi ki, birilərinin sizin gözyaşlarınıza ehtiyacı olsun?! Ola bilər..
Yuxarıda fikrim yarımçıq qalmışdı - "Və bir gün dəyər verdiyin biri ilə..."
Əlvida günü. Həyatına O'nsuz davam edəcəyin günlərin ilk günü. İlk'ləri heç sevməmişəm. Uzun müddət olsun qısa müddət olsun fərq etməz. Çünki O'nunla birgə olduğun günlərin, O'nu hiss etdiyin günlərin hesabını tutmazsan. Zaman vecinə olmaz. Amma O'nunla uzaqlaşdığın günü, zamanı, anı heç unutmazsan. O mu səni tərk edir sən mi onu? Fərq etməz. Ayrılıq elə ayrılıqdır. Əvvəllər paylaşdığınız eyni bir şəhər var idi. Bu gündən sonra isə o da olmayacaq daha. Ayrı bir şəhər. Yenə sağolsun, sənin hava limanına qədər gəlməyinə etiraz etmir. Son dəqiqələriniz. Birgə.
...
Budur! Daha O getdi. Təyyarənin qalxışını izləyərsən. Gözdən itənəcən boş-boş onun arxacınca baxarsan. Sonra.. Ağlayırsan. Aylayırsan.. Yenə, yenə..
Və sonra evə gəlib bu sözləri yazarsan. Artıq sadəcə edə biləcəyin şey budur.. Və də Ağlamaq..
Yenə, elə anlar olur ki, sadəcə ağlamaq istərik. Dinləməkdən doymadığımız o həzinli mahnılar. Mahnı oxuyar, sən ağlayarsan. Oxuduğun kitabda ya baş qəhramanın ya da başqa birinin faciəsinə ağlayarsan. Filmlərdə olan səhnələrə də. Keçmişi, beynində ilişib qalan acı keçmişi xatırlayıb.. ağlayarsan. Dost'unun dərdinə şərik olub onunla ağlarsan.
Və bir gün dəyər verdiyin biri ilə...
Yolda aralarında - biri-birinə gerçək sevgi ilə baxan gözlər arasında - sevgi görməzsən. Ağlamasan da içinə pis bir hiss düşər. Həyata sevgin ölər. Ya da küçədə, nəqliyyat vasitələrindəki insanların həddsiz xoşbəxt üzləri ilə rastlaşarsan. Onları anlaya bilmədiyin üçün, xoşbəxt olmadığın üçün gözyaşlarını sərbəst buraxarsan. Gözyaşlarımızı paylaşmaq. Amma ən əsası belə birini tapmaq. Gözyaşlarınızı da gizlətməyin. Biri sizi o halda görsə "nə fikirləşəcək?" deyə düşünməyin. Onların hamısının canı cəhənnəmə. Ola bilər mi ki, birilərinin sizin gözyaşlarınıza ehtiyacı olsun?! Ola bilər..
Yuxarıda fikrim yarımçıq qalmışdı - "Və bir gün dəyər verdiyin biri ilə..."
Əlvida günü. Həyatına O'nsuz davam edəcəyin günlərin ilk günü. İlk'ləri heç sevməmişəm. Uzun müddət olsun qısa müddət olsun fərq etməz. Çünki O'nunla birgə olduğun günlərin, O'nu hiss etdiyin günlərin hesabını tutmazsan. Zaman vecinə olmaz. Amma O'nunla uzaqlaşdığın günü, zamanı, anı heç unutmazsan. O mu səni tərk edir sən mi onu? Fərq etməz. Ayrılıq elə ayrılıqdır. Əvvəllər paylaşdığınız eyni bir şəhər var idi. Bu gündən sonra isə o da olmayacaq daha. Ayrı bir şəhər. Yenə sağolsun, sənin hava limanına qədər gəlməyinə etiraz etmir. Son dəqiqələriniz. Birgə.
...
Budur! Daha O getdi. Təyyarənin qalxışını izləyərsən. Gözdən itənəcən boş-boş onun arxacınca baxarsan. Sonra.. Ağlayırsan. Aylayırsan.. Yenə, yenə..
Və sonra evə gəlib bu sözləri yazarsan. Artıq sadəcə edə biləcəyin şey budur.. Və də Ağlamaq..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder