..O dəli küləkli gecədə küçədə gəzərkən artıq dayana bilmirdim.
Xatırlayırdım.
Hər şey xatırladırdı.
Birini, bir şeyləri xatırlayırdım.
Daha dözə bilmirdim. Evə qayıtmaq istədim. Olduğum yerdə durdum. Gözlərimi bağladım eləcə durdum.
Küləyi daha sərt hiss etdim. Sanki bir ruhmuş kimi hiss etdim özümü.
Küləyin qarşısında maneə yarada bilməyən ruh kimi..
O vəziyyətdə nə qədər durduğumu xatırlamıram.
Saniyələrlə?
Dəqiqələrlə?
Ya da bəlkə saatlarla?!
Bilmirəm.
Sonra bir şey oldu. Külək öz "əclaf"lığını göstərdi. Külək əllə tutulan bir şey olsaydı, onu ordaca boğardım.
Çünki Sənin qoxunu burnuma gətirdi.
Nə gərək var idi axı, durduq yerdə?!
Qoxu burnumdan girdi, içimə, bədənimə hopdu.
Nəfəsimi tutdum. Bacardığım qədər nəfəssiz qaldım.
Sonra gözlərimi açdım.
Geri dönərək qaçmağa başladım.
Evə.
Qaçdım. Qaçdım.
Niyə qaçırdım görəsən?
Nədən qaçırdım?
Xatırlamaqdan qorxduğum üçünmü?
Səni xatırladığım üçün?
Qoxunu hiss etdiyim üçün?
Nə axı?
Qaçırdım.
Deyəsən, səbəbsiz, məqsədsiz qaçırdım.
Bir şizofren xəstəsinin eşitdiyi "səslər"dən qaçdığı kimi qaçırdım.
Sonra dayandım. Yorulmuşdum artıq. Nəfəs alıb verməkdə çətinlik çəkirdim. Düşündüm ki, pis olmaz, ölərəm burda.
Sonra. Yenə xatırladım. Yenə, yenə və yenə.
Xatırladım ki, mən tək qalanda, tək olmayanda, həmişə səni düşünürəm.
Gözlərini düşünürəm. Dəniz rəngli gözlərini.
Dəniz nə rəngdə olur? Uşaqlığımdan bəri dənizin mavi rəngdə olduğunu bilirəm. Çünki mənə elə demişdilər, mən elə görmüşdüm.
Əslində isə mənə yalan demişdilər, gözlərim də məni aldatmışdı.
Dəniz çox rəngdə olur. Kim necə görərsə. Nə vaxt görərsə.
Səhərlər dəniz mavi görünür.
Günorta qızmar istidə yaşıl.
Gecə qaranlığında isə dəniz qapqara olar.
Dəniz suyunu əlinə aldıqda isə onu şəffaf olduğunu görərsən.
Sənin gözlərin kimi. Hər dəfə ayrı cür baxışlar, məsum baxışlar, sevgi dolu baxışlar. Dərin baxışlar.
Saçlarını düşünürəm. Gülməlidir ki, rəngini bilmədiyim saçlarını düşünürəm. Heç də gülməli deyil amma.
Üzünü. Bütün dərdləri unutduracaq üzündəki təbəssümü düşünürəm.
Xatırladım ki, əllərini düşünürəm. Ən sərt soyuqda üzümü isidən əllərin.
Səninlə sərxoş olduğumu düşünürəm. İçkisiz falansız sərxoş oluşumu düşünürəm.
Xatırladıqca düşünürəm.
Düşündükcə xatırlayıram.
Son olaraq bircə şeyi xatırladım, düşündüm ki
Mən səni heç vaxt unutmuram...
Xatırlayırdım.
Hər şey xatırladırdı.
Birini, bir şeyləri xatırlayırdım.
Daha dözə bilmirdim. Evə qayıtmaq istədim. Olduğum yerdə durdum. Gözlərimi bağladım eləcə durdum.
Küləyi daha sərt hiss etdim. Sanki bir ruhmuş kimi hiss etdim özümü.
Küləyin qarşısında maneə yarada bilməyən ruh kimi..
O vəziyyətdə nə qədər durduğumu xatırlamıram.
Saniyələrlə?
Dəqiqələrlə?
Ya da bəlkə saatlarla?!
Bilmirəm.
Sonra bir şey oldu. Külək öz "əclaf"lığını göstərdi. Külək əllə tutulan bir şey olsaydı, onu ordaca boğardım.
Çünki Sənin qoxunu burnuma gətirdi.
Nə gərək var idi axı, durduq yerdə?!
Qoxu burnumdan girdi, içimə, bədənimə hopdu.
Nəfəsimi tutdum. Bacardığım qədər nəfəssiz qaldım.
Sonra gözlərimi açdım.
Geri dönərək qaçmağa başladım.
Evə.
Qaçdım. Qaçdım.
Niyə qaçırdım görəsən?
Nədən qaçırdım?
Xatırlamaqdan qorxduğum üçünmü?
Səni xatırladığım üçün?
Qoxunu hiss etdiyim üçün?
Nə axı?
Qaçırdım.
Deyəsən, səbəbsiz, məqsədsiz qaçırdım.
Bir şizofren xəstəsinin eşitdiyi "səslər"dən qaçdığı kimi qaçırdım.
Sonra dayandım. Yorulmuşdum artıq. Nəfəs alıb verməkdə çətinlik çəkirdim. Düşündüm ki, pis olmaz, ölərəm burda.
Sonra. Yenə xatırladım. Yenə, yenə və yenə.
Xatırladım ki, mən tək qalanda, tək olmayanda, həmişə səni düşünürəm.
Gözlərini düşünürəm. Dəniz rəngli gözlərini.
Dəniz nə rəngdə olur? Uşaqlığımdan bəri dənizin mavi rəngdə olduğunu bilirəm. Çünki mənə elə demişdilər, mən elə görmüşdüm.
Əslində isə mənə yalan demişdilər, gözlərim də məni aldatmışdı.
Dəniz çox rəngdə olur. Kim necə görərsə. Nə vaxt görərsə.
Səhərlər dəniz mavi görünür.
Günorta qızmar istidə yaşıl.
Gecə qaranlığında isə dəniz qapqara olar.
Dəniz suyunu əlinə aldıqda isə onu şəffaf olduğunu görərsən.
Sənin gözlərin kimi. Hər dəfə ayrı cür baxışlar, məsum baxışlar, sevgi dolu baxışlar. Dərin baxışlar.
Saçlarını düşünürəm. Gülməlidir ki, rəngini bilmədiyim saçlarını düşünürəm. Heç də gülməli deyil amma.
Üzünü. Bütün dərdləri unutduracaq üzündəki təbəssümü düşünürəm.
Xatırladım ki, əllərini düşünürəm. Ən sərt soyuqda üzümü isidən əllərin.
Səninlə sərxoş olduğumu düşünürəm. İçkisiz falansız sərxoş oluşumu düşünürəm.
Xatırladıqca düşünürəm.
Düşündükcə xatırlayıram.
Son olaraq bircə şeyi xatırladım, düşündüm ki
Mən səni heç vaxt unutmuram...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder