Gecələrdən biri

Bu gün də, bu gecə də
dəli külək əsir.
Mən yenə gəzintiyə çıxmışam. Bu dəfə tək
Həqiqətən təkəm bu gecə.
Tək olduğum üçün özümü bayıra atdım
Atdım ki, bəlkə təklikdən qurtulam. Amma alınmadı. Daha betər oldum. "betərin betəri var" dedikləri bu olsa gərək.
Tək olmaqdan niyə çəkinirik ki?! Doğulanda da tək doğulmadıq mı? Amma əkiz doğulanların bəxti gətirib məncə
Hə, tək gəzirəm.

Təkliyi anlamaq üçün.
Ona öyrəşmək üçün.
Səmimi münasibət qurmaq üçün.
Və ondan xaiş edirəm ki, təkliyimi üzümə vursun. O da sanki bunu deməyimi gözləyirmiş.
Sadəcə "bax" dedi. Baxdım. Önümə baxdım. Ağaclar gördüm.
Tək deyildilər. Bir-birinin ardınca düzülmüşdülər. Və də elə bil ki, biraz bir-birlərinə tərəf əyilmişdilər. Qucaqlamaq kimi.
Yolun qırağındakı otlar da həmçinin.
Ya da ağacları, otları boş verək. Bir budaq və onun üzərindəki yarpaqlar.
Onlar da tək deyillər. Biri qoparılsa, əminən digərlərinin də canı yanacaq.
Bəs mənim yarpaqlarım?
Hamısı yerindəmi?
Hamısı qoparılıbmı?
Mənim heç yarpağım varmı ki?!
Yol boyu uzanan işıq dirəkləri. Tək deyillər. Bir-birlərini izləyirlər. Onların da birinin işığı yanmasa əminəm digərlərinin işığı zəifləyəcək.
Bəs mənim işığım.
Niyə zəifdi?
Niyə güclüdü?
Mənim heç işığım varmı ki?!
Dəniz qırağıyla gəzirəm. Dalğalara baxıram. Ləpələri tək deyil. Biri zəif dalğalansa əminəm digərləri o dənizə imtina edərlər.
Bəs mənim dalğalarım.
Niyə zəifdi?
Niyə güclüdü?
Mənim heç dalğam varmı ki?!

Artıq baxmaq istəmirdim. Özümə acıyırdım. Xatırlayırdım. Birini xatırlayırdım. Var olduğunu xatırlayırdım.
Üzünü.
Gözünü.
Dodaqlarını.
Saçlarını.
Əllərini..
Varlığını. Hiss edilişini xatırlayırdım.
Xatırlamaq nədir bilirsiniz? Mən bilmirdim. Xatırlamağı, onunla xatırladım.
Sərxoş olduğum gecələri xatırladım. İçki içmədən sərxoş oluşumu xatırladım.
Və baxdığım hər şey, eşitdiyim hər şey, olmayan şeylər belə xatırladır.
Birini, bir şeyləri xatırladır...